“Böyle dua görülmemiş” diye başlayan çok sayıda anlatımlara şahit olmuşuzdur. Buradaki anlatımlarda yapılan dualara Allah’ın icabetini anlamak gerekir. Yani anlatımlar, duanın kabul görmesi üzerinedir. Hemen ifadede yarar vardır. Kabul görmeme ve bedduaların kabul edilmesi üzerine de anlatımlar mevcuttur. Bu yazımda önemli bulduğum ve ders alınacağını tahmin ettiğim bir anlatımda bulunacağım.
1956 ve 1957 doğumlu iki akraba ve komşu olan Süleyman Balcı ve İzzet Balcı Pelitli Köyü Baldanoğlu Mah.de beraberce büyürler. Yardımlaşmaları, paylaşımları, insani ilişkileri, çalışmaları, yeme-içmeleri… neredeyse birlikte gerçekleşmektedir. Bu ifadelerimin her birine az da olsa şahit oldum. Ben de onlardan 3-4 yaş küçük birisiyim, yaşantıları hakkında zaman zaman gözlemleyerek bilgi sahibi oldum.. Bizim mahallemiz onlara uzak olduğu için sık sık gitmesek de yılda en azından 20-30 kez gittiğimiz olurdu.70 yılına kadar onların mahallesine okula gitmiştik.
Yıl 1977.O yıl okullar tatil edildikten sonra köye gelmiştim. Köyümüz insanı maden, orman, hayvancılık işleri ile uğraşır o zamanlar az sayıda da yurt dışında çalışanlar vardır. Ben de katkım olsun diye köy işlerinde yaz boyunca çalışırdım.
Süleyman ve İzzet Balcı’da köy işlerinde sürekli çalışanlardandı. Daha devlet kapısında iş bulamamışlardı. Bu da köyde çalışmalarını zorunlu hale getirmişti. Köy işleri; çiftçilik, hayvancılık, orman işleri başlıcaları idi.
Orman işleri; odun, tomruk, yol yapımı, fidan dikimi, ilaçlama,ağaçları seyrekleştirme ve budamadır.
İzzet ve Süleyman, orman işlerinde neredeyse her mevsimde çoğu günlerde çalışmaktadır. Ayrıca belirtmekte yarar var, köyün yerleşimi ormanda çalışmayı geçim için zorunlu kılmaktadır.
Havaların sıcak olduğu günlerden birinde mahallemize çağırmakla bir haber geldi. Haberde İzzet Balcı ormanda ağacın altında kalıp vefat etmiş denildi. O yıllarda bu günkü gibi telefon yok. Hatta telefonu ancak şehre inenler görmüşler. Çağırma ile haberleşme mahalleden mahalleye yapılmaktadır. Haberci kişi mahallenin yüksek yerinden seslenir, duyan kişiler de uzak-yakın insanlara seslenerek haberi yayarlar.
Mahallemize İzzet’in ölüm haberi gelince çok sayıda insan inanmamıştı. Sebebine gelince birkaç sene önce öğrenciler yaklaşık 2.5 Km uzaklıkta olan merkezdeki okuldan gelirken bir ölüm haberi uydururlar. Mahallemizdeki insanlara Mustafa Topal’ın öldüğünü söylerler. Bu sahte ölüm haberi üzerine akrabaları cenaze merasimine katılmak için yollara düşerler. O da ne? M. Topal Tuzla’da koyun otlatmaktadır. Onu mistik anlatımlarla bilinen bu mekânda gören bizim mahalledeki yakınları aşırı korkarlar. Âdeta dilleri tutulur ölen insan! Gördüklerinde. Şaşıran M. Topal, onlara kendisini görünce niçin bu duruma düştüklerini sorar. Onlar da geliş sebeplerini anlattıklarında ölmediğini ve mekteplilerin şaka yapmış olduklarını anlatır. Cenazeye gidenler, Tuzla’dan dönerler. Bu dönüşten sonra mahalleye geri gelenler, kandıranları azarlamışlardı.
Mahallemizde o tarihten sonra gelen haberler iyice incelenirdi. İzzet Balcı’nın ölüm haberi de incelendi. Haberin doğru olduğuna inananlardan bazıları Pelitli Köyü merkeze gittiler. Çoğunluk Eyerci’ye pazara ve Cuma namazı kılmaya gitmişlerdi. Akşam namazı vaktine yakın cenazeye gidenler dönmüştü. Cenaze törenini, öncesini ve sonrasını anlattılar. Anlatılanlar uzun sürdü. Ve benim dikkatimi
çeken anlatım Süleyman Balcı ile ilgili olanı olmuştu. Anlatımın bir kısmı şöyle idi. ”Süleyman, en çok ağlayan, cenazeyi en çok taşımaya çalışan ve mezara çok toprak atan birisiydi. Ağıtları o kadar ileri taşımıştı ki zaman zaman kendini yerlere atıp “ben de ölmek istiyorum. Allah’ım benim de canımı al. Ben, bu zamandan sonra yaşayamam, Yaşamak istemiyorum, Dostum, kardeşim, arkadaşım, yakınım gitti. Ben onsuz nasıl yaşarım? Şu ana kadar ayrı yaşadığımız gün olmadı…”
Devam edecek…
Buluşmak dileği ile… Hoşça kalınız.
